Myrte Pieterse
"Mooie prentenboeken die je doen geloven dat je in een andere wereld bent en verhalen waar je in kan verdwalen. Als kind kon ik er geen genoeg van krijgen en het is prachtig om te zien dat dit nu ook de fantasie van mijn eigen kinderen voedt. "
Bespreking(en) door Myrte Pieterse
Er bestaan veel legendes in de muziek en in de geschiedenis die zich The King (laten) noemen, maar wat mij betreft bestaat er in Prentenboekenland maar één Khing. De illustrator van dit boek. Al jarenlang, ook toen ik zelf kind was, geniet ik van zijn prentenboeken en ze stellen nooit teleur.
In Taart voor Iedereen volg je alle beesten die na een verstoorde picknick op zoek moeten naar al hun bezittingen. Mooie kleuren, mooie details en een mooi verhaal door beelden. Juist doordat er geen letters door de tekeningen staan, nodigt het voor de Kleuter nog meer uit om haar eigen verhaal te bedenken. De Kleuter pakte dit boek uit de kast toen Oma op bezoek kwam. De Kleuter leest het verhaal voor aan Oma in plaats van andersom. Direct de eerste pagina’s zijn al een lust voor het oog. Hierin staan, te midden van honderden taartjes, de hoofdrolspelers van het boek mèt hun attributen. Dit wordt uitgebreid verteld door de Kleuter als ze haar voorleessessie met Oma heeft.
"In plaats van een echt leesboek was het meer een zoekboek. Het zoeken was leuk. Je komt veel plaatjes tegen. Aan het begin zie je alle taarten en alle poppetjes en wat de poppetjes vast hebben, dat moet je later zoeken. Het is een leuk boek.” (De Kleuter, 5 jaar)
Aan het einde van het boek heeft iedereen alles weer terug gevonden, maar de taart is verdwenen… Gelukkig heeft Mevrouw Hond in de tijd dat iedereen aan het zoeken was vier heerlijke taarten gebakken en kan het feest voor de Vogel met de Kuif toch nog door gaan. Eind goed, al goed. Een opgeluchte Kleuter, want wat is een feest nou zonder taart…
Er zijn al heel wat ridders, koningen, prinsen en prinsessen met missende zaken langsgekomen de afgelopen jaren, maar deze koning spant toch wel de kroon. Wat een leuk boek!
Een chillende, chique koning ligt op de eerste pagina languit op de bank naar Vetnix te staren. Herkenbaar logo voor de Kleuter en de Peuter. Ja, dat willen zij ook, zij snappen die koning wel! Op iedere tekening is waanzinnig veel te zien. Aan zoete en hartige lekkernijen, maar ook de hond, de koningin en het prinsesje spelen glansrollen. Die koning maakt het wel bont…. Hagelslag op de bank, klokhuizen op de grond. Dat kan ècht niet!
De sporten die de koning uit gaat voeren, worden goed bekeken en sommigen ook nagedaan door de Kleuter en de Peuter. De fantasie staat lekker aan met Pompoen Basketballende Heksen en Kaboutertjes die touwtrekken met een Olifant. Wat kan wel en wat kan niet? Uiteindelijk kan alles volgens de Kleuter en de Peuter.
De gezellige Buitenspeel-tekeningen zijn de Kers-op-de-Taart (die de Koning ondertussen al lang niet meer Vetnix-ent op de bank zit te eten).
Waarbij de Kleuter en de Peuter aan het begin helemaal in Kamp-Netflix en Chips zaten, zijn ze aan het einde van het boek helemaal enthousiast over de sporten en het buitenspelen en worden hun eigen spierballen gecheckt.
De koning zonder spierballen is een erg leuke toevoeging op de al eerder verschenen boeken. Waar het op de loer ligt dat je bij een serie prentenboeken een beetje in herhaling valt als schrijver/tekenaar, vind ik dit prentenboek juist een frisse aanvulling! Herkenbaar qua thema en rijm, maar verfrissend qua nòg meer actie in de tekeningen. Je raakt letterlijk niet uitgekeken.
Een broer en een zus spelen samen en hebben discussie ergens over. Direct herkenbaar voor de Kleuter en Peuter. De Peuter is het er echter wel direct mee eens dat een T-Rex alle kleuren van de regenboog mogen hebben, dus dat gaat bij ons niet op. Dat maakt voor het verhaal niet uit, want ook zonder discussie onderling blijft het een leuk boek.
Een verhaal geschreven op rijm. De Kleuter komt daar halverwege het verhaal zelf achter. Extra leuke dimensie, want de Kleuter probeert nu het laatste woord van de zin af te maken. Dino’s Brommen vanaf nu in dit huis in plaats van dat ze Grommen. Ik reken het goed!
Aan het einde gaan de broer en zus iets anders spelen. Ze worden Piraten. De Kleuter concludeert dat ze dan ook wel weer ruzie zullen krijgen over het spelen als Piraat, maar bedenkt gelijk ook oplossingen voor het samen spelen in goede harmonie.
Na het verhaal laat de Kleuter weten dat ze eigenlijk wel een beetje jaloers is op het meisje uit het boek, want zij wil ook wel van die gave gekleurde dino’s als vriendinnen. Het is dus zeker een boek dat tot de verbeelding spreekt.
Als volwassene vind ik het ook wel grappig, dat er in een tijd waar juist zoveel gesproken wordt over genderneutraliteit, er een boek verschijnt die juist de ouderwetse jongens-meisjes verhouding zo mooi weer geeft. Misschien is dit dan juìst het resultaat van deze tijd dat alles kan en mag. Jongens die typische meisjes dingen maar suf en saai vinden en vinden dat glitters en dino’s niet samen gaan. Dat mag! Al blijkt die Tess Rex helemaal niet zo suf en saai, maar een hele grote, hongerige dino! Piraatje spelen lijkt het stoere broertje uiteindelijk een veel veiligere optie!
Weer een Poeziehoorn boek! Glitters, Paars, Roze & Unicorn: mooier wordt het niet. De Kleuter is in extase, de Peuter ook aangezien hij alles is wat de Kleuter ook is.
Waar ik in het vorige verhaal (Snoezie Woezie Poeziehoorn) een beetje mijn bedenkingen had over de diepere betekenis van het boek en of dat zou beklijven bij de jonge lezers is het vervolg een puur feestje te noemen. Gewoon een leuk verhaal met daarin weer een geweldige plottwist. Ook met een onderliggende boodschap, maar die ligt er iets minder dik bovenop dan bij het eerste boek.
Met een perfectionistische Kleuter in huis, was er zeker ook wel wat herkenning in de Altijd Perfecte Eenhoorn. Soms best lastig als je alles perfect wilt doen, daar kan je best onzeker van worden.
De Parkiet en de Gekko stelen weer de show met hun grappige rijmelarij. Poezie steelt de show met haar schattigheid. Verwoed aan het schilderen, maar pas tevreden als de imperfectie op het doek zichtbaar kan worden. Waarom is het schilderij dan nu opeens wel goed….? Het is voor de Peuter en de Kleuter om te gillen: Verfbillen!
Gewoonweg een leuk en vermakelijk verhaal en het feit dat er lekker gekliederd mag worden met de verfpot op het einde, verhoogd de feestvreugde aanzienlijk. Moraal van het verhaal: ook als het niet gaat zoals het zou moeten gaan, kan het nog steeds goed uitpakken. Als je jezelf kan zijn, is iedere situatie leuk. Een boek om met veel plezier te lezen en de suikerzoete kleuren doen het gewoon goed bij de Kleuter en de Peuter. Aanrader!
Zeven eigenwijze ottertjes staren je aan vanaf een rots. Een uitnodigende voorkant van een mooi prentenboek. Kleuter en Peuter zitten er klaar voor. Maar eigenlijk zijn die eigenwijze ottertjes helemaal niet zo lief. Er is geen plek op de rots voor die twee lieve ottertjes in het water. Ze moeten weg… Peuter is beledigd en glijdt van de bank af. De Kleuter is te porren voor het “vervolg”. Zijn die ottertjes op de rots nou echt zo lelijk in hun gedrag? We lezen het boek van achter naar voren en nu is het opeens een lief verhaal geworden. De Kleuter vindt het magisch. Hoe kunnen dezelfde zinnen nou iets anders zeggen? Dit gegeven geeft ook ruimte om daar verder over te praten en na te denken. De hersens van de Kleuter maken leuke sprongen.
De tekeningen zijn rustgevend en op een mooie manier simpel van aard. De ogen van de ottertjes zijn verreweg het meest sprekend, maar met enkele pennenstreken is de lichaamstaal van sommige ottertjes ook “spot-on” weergegeven.
Een mooi en waardevol verhaal voor (naar mijn mening) iets oudere kinderen. De boodschap komt bij de allerjongste nog niet binnen. De magie dat je het verhaal via twee kanten kan lezen is helaas maar eenmalig. Desalniettemin is het een slim bedacht verhaaltje.
De Kleuter houdt van koken. De Peuter ook al een beetje, maar dit boek is nog wat te ingewikkeld.
De Kleuter smult er letterlijk en figuurlijk van. Herkenbare verhalen van Vos en Haas en Uil die vaak bij hen op bezoek komt. Na ieder verhaal is er inspiratie om zelf iets te koken.
Vos, Haas en Uil doen soms wat vreemd en vooral het gedrag van Vos is herkenbaar bij De Kleuter. Vos laat een boer, Vos lust geen groente, Vos vindt worteltjes saai en heeft er een hekel aan als je op dingen moet wachten. Tegelijkertijd heeft Vos overal weer een ludieke oplossing voor. Groentesoep, kan ook Groene Soep worden en als je worteltjes saai vindt, moet je zelf gewoon hartige hapjes gaan maken. Uiteraard in de vorm van een hart.
Uiteraard, omdat er veel woordgrapjes in het boek zitten. Leuk voor degene die voorleest, maar De Kleuter ontgaan deze kwinkslagen nu nog. Wellicht als De Kleuter later zelf kan lezen, worden die wel opgemerkt.
Alle verhalen en recepten worden ondersteund door prachtige, karaktervolle tekeningen van Thé Tjong-Khing, die voor mij toch wel de Kers op de Taart vormen.
Vos en Haas is echt een boek waar je “lang mee kunt doen”. Elke keer een verhaaltje en dan bedenken welk recept je het lekkerst vindt. Soms duiken we direct de keuken in, soms dromen we er alleen van hoe lekker het zou zijn. Hoe zou een Honingappel smaken, wat is een Eierbootje, hoe heet dat Gras dat je kunt eten…
Smakelijke verhalen die een glimlach op De Kleuter haar gezicht toveren en activeren tot lekkere (gezonde) dingen maken in de keuken. Een mooi prentenboek voor de al wat Grotere Kleuter.
Over Tien Minuutjes naar Bed Kleine Draak is een boek in een reeks. Het boek met de Eenhoorn in de hoofdrol, staat al op hun boekenplank, dus er is direct herkenning bij de eerste keer lezen. De magische landkaart die je direct ziet als je het boek open slaat is al een reden op zich om het boek open te slaan. Leuk detail is dat je de hoofdrolspelers uit het andere boek daar ook op getekend ziet. Zo zien de Peuter en de Kleuter direct de Eenhoorn met haar papa in het Oeroude Woud staan. Alle plekken op de kaart worden aangewezen en benoemd.
Het boek is op rijm geschreven en de draakjes hebben karakteristieke koppies. Grote ogen, mooie kleuren… De Peuter en de Kleuter herkennen zich in de draken. Eéntje is een tikkeltje eigenwijs en de ander vooral heel lief en volgzaam. Door deze herkenning worden alle draken benoemd tot een familielid. Ook de regenboog die gewenst wordt door de Eenhoorn in het andere deel, komt terug in dit boek en dat maakt het nog vertrouwder voor de Peuter en de Kleuter. Hetzelfde geldt voor de kaboutertjes in het bos. Als het verhaal je aanspreekt is het dus zeker leuk om meerdere delen te lezen.
Het blijft natuurlijk altijd spannend of ze wel op tijd terug zullen zijn voor hun bedtijd… maar gelukkig zijn de draakjes uiteraard precies op tijd in hun holletje om te dromen over de mooie dag van morgen en vliegen de Peuter en de Kleuter in één ruk daar achteraan hun eigen bedje in.
Mooi en liefdevol verhaal voor het slapengaan.
Dit boek is een perfect boek als je kind toe is aan iets meer verhaal, maar nog niet helemaal zonder de ondersteuning van tekeningen kan. Mijn Kleuter luistert steeds meer ècht naar het verhaal en Kleine dokter Draak is het eerste boek wat we voorlezen wat niet op iedere pagina een tekening heeft. Voor de Peuter is het daardoor nog te lastig om te volgen en die haakt af.
Dokter Draak is een hele lieve, maar ook wat rommelige spoedarts die met zijn assistent Gilda de glimworm zijn werk uitvoert. Dokter Draak beleeft veel en heeft ook een groot geheim, want wat gebeurt er als hij moet lachen….
Het boek kent veel verschillende emoties wat indruk maakt en boeiend is voor de Kleuter. Er wordt hulp geboden, er moeten spannende taken worden verricht en daar is moed voor nodig. Er moet samengewerkt worden met een strenge wezel en een hikkende hofdame… en wat is er nou toch aan de hand met die prinses? De spanningsopbouw is voldoende aanwezig voor de Kleuter en er wordt ademloos geluisterd. Daarbij wordt er vaak ook advies gegeven wat Dokter Draak het beste kan doen of dat Gilda ook wel wat liever kan zijn voor Dokter Draak. De tekeningen zijn vrolijk en ondersteunen het verhaal. Er staan ook zeker af en toe rare dingen op de pagina (wie heeft er nou een ballenbak op zijn kamer?) die voor grote hilariteit zorgen. Een meer dan vermakelijk boek!
Mooi opgedeeld in hoofdstukjes van steeds 3 à 4 pagina’s lang, zodat het een perfect boek is voor bij het naar bed brengen. Ik kan me ook echt voorstellen dat als de Kleuter over een paar jaar zelf kan lezen, dit boeken zijn die ze zal gaan verslinden!
Wat kan er veel in een auto, bus of wagen zitten… Ik rijd en ik neem mee is een heel gedetailleerd boek. Een boek die het best uit de verf komt voor al een iets oudere lezer. Bij ons (Peuter en Bijna Kleuter) miste de spanningsboog nog hier en daar. De Peuter schreeuwt heel blij “Brandweer”, maar wil daarna eigenlijk al direct de bladzijde omslaan. De Bijna Kleuter vindt het wel reuze interessant wat er allemaal in een brandweerauto zit, maar haakt ook lichtelijk af bij het benoemen van de Hogedrukslangen, de Lagedrukslangen en de Waterzuigslang. Zeker de “auto” van het gezin geeft veel herkenning. “Kijk mam, daar staat een maxicosi en mijn stoel!”
‘Ik rijd en ik neem mee’ is in deze dus vooral een informatief boek en lijkt mij een erg leuk boek om op school in de lessen te gebruiken. Het bevat veel bevat veel informatie en detals, waardoor oudere kinderen het super interessant vinden dat er meerdere soorten slangen, jassen, gereedschap etc. in een bus liggen. De tekenstijl is ook realistisch en dat leent zich juist ook goed bij het informatieve doel van het boek. Bij het boek zit een grote poster, waarvan ik me kan voorstellen dat een enthousiaste lezer deze graag op zijn kamer ophangt.
Voor het publiek van Peuter en Bijna Kleuter is het een nog iets te serieus boek, maar ik denk dat het voor een iets ouder kind echt een hit kan zijn
Kunnen boeken ook hypnotiseren? De cover van dit boek brengt de Kleuter en de Peuter direct in extase. Een roze glitterpoes met grote groengele glitterogen. Het boek werkt als een magneet!
Hoe leuk is het om iets te zijn, wat je dènkt te zijn. Het boek werkt duidelijk op de fantasie van de Kleuter en na het lezen van het boek bedenkt zij elke keer weer iets anders om te zijn en paradeert op die manier de kamer door.
Ook is het leuk om geluiden te maken bij alle avonturen die Poezie beleefd. Hoe klinkt het als je je staart op wil poefen en hoe hinnikt een Poezie? De Eenhoorn blijft magisch mooi en moet altijd even geaaid worden. We leren ook hoe je met je handen op je bovenbeen paardengalop geluiden na kunt bootsen. Het aller grappigst zijn toch wel die rare parkiet en die gekko. Met al hun zelfverzonnen woorden. Kunnen wij zelf ook rare woorden verzinnen? Daar wordt hard om gelachen.
Vergeet ook niet de “kaftpagina’s” goed te bekijken, want dit zijn verhaaltjes op zich.
Het is een magisch boek voor kleine kinderen, waarin een leuk verhaal over een Poes en een Eenhoorn verteld wordt, maar waarin ook de fantasie geprikkeld wordt. Dat laatste werkt ook door als het boek al uit is.
De diepere betekenis dat je alles mag zijn wat je denkt te willen zijn, ontgaat de Peuter en Kleuter nog een beetje, maar dat maakt het geen minder leuk boek voor hen. Onbewust worden ze wel geactiveerd om in hun fantasie te kruipen en ook iets anders te zijn dan zichzelf en dat is echt een leuke bijvangst van dit mooi getekende, suikerzoet getekende boek!
Wat een cadeautje van een boek in de zoveelste lockdown. Een boek over Opa, die je juist nu even iets minder vaak kan zien. Een boek die je samen met Opa via FaceTime kunt lezen. Extra leuk, want het gaat tenslotte over hem! Sla het boek open en je ziet direct een Neushoorn Opa pannenkoeken bakken, net als jou eigen Opa ook altijd voor je doet. Dit boek gaat echt over Opa!
Mooie tekeningen laten een Opa dier met een Kindje dier zien, die samen typische Opa Kind zaken doen. Niet alles werkt tot de directe verbeelding en verbinding bij de Kleuter als het om haar eigen Opa gaat, maar de pannenkoeken bakkende Opa en het schommelduwende Opa doen dat zeer zeker wel. Het brengt toch een herinnering naar boven van Opa in hun eigen speeltuin en Opa achter ons fornuis die de lekkerste pannenkoeken bakt. Juist nu dat allemaal even wat minder kan.
De dieren zijn mooi getekend tegen een veelal felle achtergrond en iedere tekening geeft ruimte om verder te fantaseren. De Kleuter legt echt verbanden met haar eigen Opa, de Peuter geniet vooral van de mooie plaatjes en de leuke dingen die daarop gebeuren. En wat betreft de ‘herkenning’…. Iedere keer eindigen we het boek met een hele grote lach, want de Opa Zeeleeuw die in zijn stoel in slaap gevallen is, lijkt natuurlijk ook wel heel erg op je eigen Opa.
Een boek over Billen (of beter gezegd het ontbreken daarvan!)…. leuker wordt het niet voor mijn peuter! De Prins Zonder Billen is een vrolijk en kleurrijk prentenboek. Naast de hoofdpersonages in de vorm van de Prins en de Prinses zit er ook een hele verhaallijn met konijnen en kaboutertjes in. Op iedere pagina is veel te zien en zijn het herkenbare situaties die tot de verbeelding van mijn peuter spreken. Het is natuurlijk heel logisch om, als je iets van bovenop het keukenplankje wilt pakken, je een krukje op een kratje plaatst en dan al op je tenen staand halsbrekende toeren uit gaat halen. Stuntende Prins!
De kers op de taart van dit prentenboek is de uitklapbare pagina waarin het Atelier (om nieuwe billen te maken) zichtbaar wordt. Wat is daar veel op te zien! De kabouters zijn de billenmakers en ze zijn druk in de weer om billen te maken van allerlei verschillende materialen. Herkenbaar hier zijn met name de potjes klei, die ook echt op de potjes klei van thuis lijken. Direct weer een extra impuls om na het lezen van het boek zelf ook billen te gaan kleien!
Doordat de tekst in rijmvorm geschreven is, is het ook leuk dat mijn peuter bepaalde woorden gaat onthouden en herhalen. Daarmee lees je op den duur het boek echt “samen” voor. Het gebeurt soms zelfs al dat het boek door mijn peuter wordt voorgelezen aan de kleinste. Qua tekst klopt dat natuurlijk nog helemaal niet, maar de melodietjes van de rijm zijn terug te horen in haar voordracht. De allerkleinste is echter alleen geïnteresseerd in alle getekende lekkernijen op het picknickkleed op de laatste pagina.
De Prins zonder Billen is een leuk, humoristisch en fantasierijk prentenboek: erg leuk om voor te lezen!
Het uitvouwen van het boek is al een feestje! Eerst de grond helemaal leeg maken, het is een heel ritueel. Goed boek om voor het slapen gaan te lezen samen, want middels dit ritueel is al het rondslingerend speelgoed direct opgeruimd van de vloer. Een boek waar je letterlijk door het verhaal kan lopen, want het is stevig genoeg om er als klein kind gewoon overheen te wandelen op je sokken. Iedere pagina staat vol met prachtige gedetailleerde tekeningen. Het is een boek voor diverse leeftijden en in mijn geval heel leuk om voor te lezen aan beide kinderen tegelijk. Het boek bevat louter illustraties, dus ècht puur voorlezen is het niet, maar de prenten lenen zich bij uitstek om zich helemaal van onder tot boven te laten bekijken en daarbij de leukste verhaaltjes te bedenken.
De jongste (1,5 jaar) wijst vrolijk naar dingen die hij herkent “koe”, “aap”, “hond”, “auto” en de oudste (3 jaar) kan het verhaaltje eromheen vertellen. Ieder beest heeft namelijk wel iets bijzonders. De één staat in een brandend huis, de ander rijdt in een hippe auto. De ene keer staan de figuren op een bouwplaats, twee pagina’s verder staan we midden op een circuit. Ook heel leuk zijn de terugkerende figuren op de verschillende pagina’s. Het zoeken is eindeloos en prikkelt daardoor de fantasie. Je kunt oeverloos verhalen bedenken bij alle mooie tekeningen die je ziet.
Het boek is ook nog leuk voor kinderen die nòg wat ouder zijn, want aan de achterkant van het boek, vind je allemaal feitjes en extra zoekopdrachten. Voor de leeftijdscategorie van mijn kinderen zijn de tekeningen aan de voorzijde al voldoende prikkelend voor de fantasie, maar ik kan me voorstellen dat als het kind nog nèt iets ouder is, juist deze extra (zoek)opdrachten het boek nòg leuker maken.